This is an open access article distributed under the Creative Commons Attribution License which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, provided the original work is properly cited.
Fakultet prirodnih nauka i inženjerstva, Univerzitet u Ljubljani , Ljubljana , Slovenia
Pošto živimo u vreme individualizma i egzistancijalizma, kapitalizma. Umetnost i bavljenje inkluzivnom umetnošću kao ishodište artikulacije te ,,naše’’ lične sopstvene praznine. Sopstvenu unutrašnju egzistencijalnu prazninu realizujemo u prostoru kao najveći društveni problem egzistencijane praznine pojedinca. Pojedinac u savremenom društvu ima egzistencionalnu prazninu koju umetnost popunjava. Događaj kao centralna tema. Prikazan kroz dva nivoa. Prvi nivo događaja je to kakao na nas kao stvaraoce na nivou tela i uma utiče ta izmeštenost iz jednog u drugi diskurs to suočavanje sa svetom koji je fundamentalno promenjen i koji čini svojevrstan događaj. Drugi nivo je taj inkluzivni nivo, (stavljam subjekta u intelektualnu ulogu inluzivnog bića), događaj koji nam sve vreme izmiče. Događaj je središte. Događaj koji je izmešten iz fizičkog prostora i nalazi se na dva druga mesta u isto veme. Odvija se u virtuelnom svetu kao polazištu njegovog nastanka (vektori i pikseli) i u unutrašnjem svetu aktera i publike kao nosioca i primaoca događaja. Pod uticajem smo promene diskursa iz jednog u drugi sistem značenja. Dolazi do ekspanzije pristajanja na promene dominanttnih vrednosti koje se javljaju u 21. veku pod uticajem umrežavanja i tehnologije. Dolazimo do toga da smo mi kao umetnici stvorili događaj sa svim svojim dosadašnjim iskustvom o svetu i umetnosti, a pod uticajem, smešom medijske proizvodnje. Posmatrači kao krajnji nosioci događaja suočavaju sa artefaktom koji je prizvod dispozitiva. Ovaj rad predstavlja svojevrsnu kritku globalnog umrežavanja i trenutnih događaja, mi sve vreme pokušavamo da vidimo šta se događa? Događaji su kompleksniji od onih što nam predstavljaju. Pravimo u ovom radu svojevrsno sklonište ,,kuću od piksela’’, kao prikaz inkluzivnog vida kulturnog spektakla. Mi (civilizacija) smo plivanjem koje aktivno stvara struju održali čoveka u životu koji se sada kreće suprotno od početne tačke, ali on i dalje pluta na toj vodi (Bronowski, 1978). Ako ovde poistovetimo reč kultura sa prirodom onda dolazimo do zaključka da je nastao diskontinuitet između nas i okoline, između nas (subjekata) i žive prirode. Umesto reči priroda danas koristimo reči: mreža, internet, nove tehnologije, platforme, 3D print. Praveći svojevrsne enklave pokušavamo da se spasemo od trenutnog događaja koji možemo da tumačimo samo posmatranjem i aktivnim učešćem u njemu, te na taj način i pomažući drugima da kroz sopstvena tumačenja aktualizacije događaja spoznaju sliku sveta
The statements, opinions and data contained in the journal are solely those of the individual authors and contributors and not of the publisher and the editor(s). We stay neutral with regard to jurisdictional claims in published maps and institutional affiliations.
